 De lente is de tijd van de primeurs! Aardbeien, asperges, jonge erwtjes én natuurlijk graskaas van dartelende koetjes. Lekker, en het laat zich heerlijk fotograferen. De Primeur wordt het liefst gepresenteerd met een rood-wit-blauw vlaggetje en de magische term ‘van de koude grond’. Maar zo exclusief Nederlands is de Asperge helemaal niet. De lössgrond waar ze het liefst op groeien vind je in Limburg maar ook in Nedersaksen. Vakantietip van Spijspad, fiets deze zomer de Nedersaksische Spargelroute! Mijn boma groeide dan weer op tussen Vlaamse aspergevelden en stelt dat ‘Hollanders’ helemaal niks weten van asperges. Jaarlijks probeer ik haar weer te behagen met een bosje nóg versere. Maar nee; ‘te dik’, ‘ze piepen niet’, ‘uitgedroogd’. Al had ik ze zelf die ochtend uit de grond gestoken, de smaak van je jeugd is moeilijk te reproduceren.
de koeien eten opeens heel andere voeding. De melk is dan vrij onstabiel, en het is veel moeilijker om consistente kaas te maken. Verkoop die melk snel in de vorm van ‘graskaas’ en voila, het probleem opgelost.
Eline en ik gaan deze op onderzoek uit om te proeven hoe het nou eigenlijk zit met die graskaas. Hierover horen jullie snel meer!
0 Reacties
 Het was afgelopen week een ingetogen 4 en 5 mei viering. Geen volle Dam, geen festivals en geen vrolijke vrijheidsmaaltijden. Ook geen treurig stemmend gedoe over welke oorlog wel en niet telt. De herdenking is traditioneel een moment om stil te staan bij onze materiële overvloed. Het plaatst de frivole toiletpapierschaarste en het gemopper over bloem en bakkersgist wel weer even in perspectief.
De echte honger kwam op Nederlands grondgebied pas later. De hongerwinter overstemt met haar gruwelverhalen bijna de rest van de Nederlandse herinnering aan de oorlog. Het getuigt van de diepe indruk die honger achterlaat in lichaam en geest. Uit overlevering maar ook uit wetenschappelijk onderzoek blijkt dat een periode van honger levenslang fysiologische en psychologische veranderingen aanbrengt. Kijk bijvoorbeeld deze bijzonder intrigerende aflevering van Andere Tijden over hongeronderzoek in de Verenigde Staten tijdens de Tweede Wereldoorlog. De wetenschappers poogden ‘vrijwilligers’(er viel nog wat
vernietigingskampen, hoewel het vergelijken van honger ietwat pervers voelt.Enveloppen,schoolschriftjes en agenda’s met ‘droomrecepten’ werden neergepend en uitgewisseld. Vooral in de vrouwenkampen werden hele weekmenu’s uitgeschreven met ingrediënten uit betere tijden. Historicus Esther Captain beschrijft de zorgvuldige uitwisseling als een strategie om niet ten onder te gaan aan het constante knagen van de hongerige maag.
Spijspad werkt aan een mooie wandeling rondom dit thema, over schaarste en overvloed in het verleden en de toekomst. |
Eerdere Blogs |
RSS-feed
|
|