SPIJSPAD
  • Home
  • Over ons
  • Tours
  • Blogs
  • Contact

Grassige kaas

5/26/2020

0 Reacties

 
Foto

​De lente is de tijd van de primeurs! Aardbeien, asperges, jonge erwtjes én natuurlijk graskaas van dartelende koetjes. Lekker, en het laat zich heerlijk fotograferen. De Primeur
wordt het liefst gepresenteerd met een rood-wit-blauw vlaggetje en de magische term ‘van de koude grond’. Maar zo exclusief Nederlands is de Asperge helemaal niet. De lössgrond waar ze het liefst op groeien vind je in Limburg maar ook in Nedersaksen. Vakantietip van Spijspad, fiets deze zomer de Nedersaksische Spargelroute!
Mijn boma groeide dan weer op tussen Vlaamse aspergevelden en stelt dat ‘Hollanders’ helemaal niks weten van asperges. Jaarlijks probeer ik haar weer te behagen met een bosje nóg versere. Maar nee; ‘te dik’, ‘ze piepen niet’, ‘uitgedroogd’. Al had ik ze zelf die ochtend uit de grond gestoken, de smaak van je jeugd is moeilijk te reproduceren. 
En dan die andere lenteprimeur; de graskaas. Bijna zo traditioneel als de elfstedenteleurstelling zijn de nieuwsberichten met vrolijk springende koeien in zonnige weilanden. En die maken dan heerlijke jonge graskaas. 
Foto
Foto
Afgelopen zomer, tijdens onze mooie zuivel fietstocht in Friesland, leerde we van een kritische kaasmaker dat er vooral een praktische reden is voor de productie van graskaas. De samenstelling van koemelk verandert enorm in de lente want 
de koeien eten opeens heel andere voeding. De melk is dan vrij onstabiel, en het is veel moeilijker om consistente kaas te maken. Verkoop die melk snel in de vorm van ‘graskaas’ en voila, het probleem opgelost.

​Eline en ik gaan deze op onderzoek uit om te proeven hoe het nou eigenlijk zit met die graskaas. Hierover horen jullie snel meer!
0 Reacties

Surrogaatkoffie en droomrecepten

5/12/2020

0 Reacties

 
Foto
Het was afgelopen week een ingetogen 4 en 5 mei viering. Geen volle Dam, geen festivals en geen vrolijke vrijheidsmaaltijden. Ook geen treurig stemmend gedoe over welke oorlog wel en niet telt. De herdenking is traditioneel een moment om stil te staan bij onze materiële overvloed. Het plaatst de frivole toiletpapierschaarste en het gemopper over bloem en bakkersgist wel weer even in perspectief.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog stagneerde allereerst de invoer van koffie, suiker en tabak. Deze ‘koloniale waren’ hadden zich in de late negentiende eeuw een onwrikbare plek verworven in het dagelijks menu van de meeste Europeanen. Niets is zo beangstigend als verandering van spijs, dus in plaats van een lekkere kruidenthee dronk men ‘s ochtends smerige surrogaatkoffie en kweekte matige tabak in eigen  achtertuin. ​
Foto
De echte honger kwam op Nederlands grondgebied pas later. De hongerwinter overstemt met haar gruwelverhalen bijna de rest van de Nederlandse herinnering aan de oorlog. Het getuigt van de diepe indruk die honger achterlaat in lichaam en geest. Uit overlevering maar ook uit wetenschappelijk onderzoek blijkt dat een periode van honger levenslang fysiologische en psychologische veranderingen aanbrengt. Kijk bijvoorbeeld deze bijzonder intrigerende aflevering van Andere Tijden over hongeronderzoek in de Verenigde Staten tijdens de Tweede Wereldoorlog. De wetenschappers poogden ‘vrijwilligers’(er viel nog wat 
Foto
af te dingen aan hun vrijwilligheid) gecontroleerd maar tot in extreme mate te vermageren. Dit om een strategie te bepalen voor de op handen zijnde bevrijding van de concentratiekampen. Hoe voed je uitgemergelde lichamen weer terug naar gezondheid? Minutieus werden niet alleen de lichamelijke, maar ook de geestelijke effecten van honger op het menselijk lichaam opgetekend. Meestal levenslang voelbaar voor de deelnemers. De hongerlijders zelf komen in dit wetenschappelijk experiment alleen aan het woord via de stem van de onderzoekers.
Om dichterbij de ervaring van honger te komen moet je zoeken in persoonlijke verslagen. Vooral uit de Indonesische interneringskampen zijn bronnen overgeleverd in de vorm van dagboeken, tekeningen, gedichten en, recepten. De honger daar was minder allesoverheersend dan in de Europese ​​​
Foto
vernietigingskampen, hoewel het vergelijken van honger ietwat pervers voelt.Enveloppen,schoolschriftjes en agenda’s met ‘droomrecepten’ werden neergepend en uitgewisseld. Vooral in de vrouwenkampen werden hele weekmenu’s uitgeschreven met ingrediënten uit betere tijden. Historicus Esther Captain beschrijft de zorgvuldige uitwisseling als een strategie om niet ten onder te gaan aan het constante knagen van de hongerige maag.

Spijspad werkt aan een mooie wandeling rondom dit thema, over schaarste en overvloed in het verleden en de toekomst. ​
0 Reacties

    Eerdere Blogs

    Mei 2020
    April 2020
    Maart 2020
    November 2019

    RSS-feed

Foto
Foto
  • Home
  • Over ons
  • Tours
  • Blogs
  • Contact